Podstawy mnogości

Mnogość to obecność przynajmniej dwóch współosób / tożsamości w jednym ciele. Mogą one postrzegać siebie jako oddzielne osoby albo części składające się na jedną osobę. Mogą też używać wobec siebie różnych określeń, takich jak współosoby, osoby alterskie, wewnętrzne osoby zaprzyjaźnione, osoby znajome z głowy, osobowości, tożsamości, alter ego czy części. Nazywanie współjednostek osobowościami, tożsamościami, alter ego lub częściami może być odebrane jako obraźliwe, dlatego w przypadku niepewności najlepiej pytać. Wszystkie osoby / tożsamości w jednym ciele najczęściej nazywamy systemem, rzadziej zbiorowością, kolektywem, grupą czy drużyną. Każda z nich jest zdolna do samodzielnego myślenia, odczuwania i postrzegania świata, zazwyczaj mają także oddzielne świadomości (mnogość to nie odgrywanie ról, nazywanie aspektów swojej osobowości ani posiadanie wymyślonych osób zaprzyjaźnionych!). Mogą różnić się od siebie tak, jak różnią się dwie dowolne osoby pojedyncze (te, które nie są mnogie), oczywiście w granicach możliwości ich ciała, ale mogą być także niezwykle do siebie podobne. Często nie są w stosunku do siebie „wymienne” – kiedy pokłócisz się z jedną z nich, to z nią musisz rozwiązać dany konflikt, jeżeli zaczniesz chodzić z jedną z nich, chodzisz z nią i z nikim więcej. W większości nie są też dwuwymiarowymi aspektami – są zdolne do odczuwania pełnej gamy emocji, posiadania opinii na każdy temat, różnych zainteresowań, pragnień i marzeń, czasami pozostających ze sobą w sprzeczności.

W stosunku do całego systemu zazwyczaj używamy mnogich zaimków (my, wy, oni/ona/one) oraz systemowej nazwy i/lub zbiorowego imienia (jak zawsze, w przypadku niepewności najlepiej jest pytać). W stosunku do pojedynczych współjednostek używamy ich indywidualnych imion i zaimków, o ile takie posiadają. Pytanie o „tę prawdziwą” osobę uznaje się za niekulturalne – każda współjednostka jest tak samo prawdziwa, jak wszystkie pozostałe. Kontrolowanie ciała przez konkretną współjednostkę nazywamy frontowaniem, a przekazywanie kontroli nad ciałem określamy zamianą. Dla wielu systemów zamiana nie jest odbierana jako stawanie się inną osobą, a bardziej jako przekazywanie sterów nad biologiczną maszyną komuś innemu, w związku z tym nie powinno się pytać „kim teraz jesteś?”, a „kto teraz jest na froncie?” albo „z kim teraz rozmawiam?” (jeżeli to sprawia ci problem, wyobraź sobie ciało systemu jako robota, w którego głowie znajduje się panel sterowania i wielki ekran, a współjednostki wymieniają się tym, która w danym momencie siedzi w fotelu za konsolą). Wiele sytemów posiada wewnętrzny świat, czyli miejsce w umyśle, w którym mogą spędzać czas, kiedy nie przebywają na froncie. Jest on dla nich często bardzo rzeczywisty, dlatego na świat, w którym teraz jesteś, mówimy zewnętrzny świat albo dzielona/wspólna rzeczywistość, a nie prawdziwy czy realny świat.