Poprawki błędów

Na początku tworzenia Przewodnika po Mnogości nie byłem zbyt odpowiedzialny, jeśli chodzi o źródła informacji. Często powtarzałem rzeczy po innych, bez ich dokładniejszego zweryfikowania czy zastanowienia się nad nimi. Sporo też pisałem z pamięci, a wszyscy wiemy, jak pamięć potrafi być niedokładna. Można było przewidzieć, że przy takim trybie pracy muszą się pojawić błędne informacje, poglądy, z którymi już się nie zgadzam, oraz treści, z których jakości po prostu nie jestem zadowolony, chociaż nadal mogą być przydatne dla wielu osób. Nie pozostaje mi nic innego, jak przeprosić, poprawić to wszystko (co zajmie mi jeszcze sporo czasu, bo nadal zostało mi do przejrzenia kilkadziesiąt stron) i przykładać się bardziej przy tworzeniu nowych treści. Ale nie chcę, żeby osoby, które wyciągnęły stąd jakąś błędną informację i teraz nie mogą jej znaleźć, zastanawiały się, czy przypadkiem sobie tego nie wymyśliły, bo to tylko i wyłącznie moja wina. Dlatego będę się starał dokumentować tutaj wszystkie istotne poprawki, o których sobie przypomnę (z pominięciem tych czysto perfekcjonistycznych (dopiero wgłębienie się w ten temat uświadomiło mi, jak duży procent z nich jest czysto perfekcjonistyczny)). Teksty w cudzysłowach to niekoniecznie cytaty, częściej skrócenie ogólnej myśli tekstu. Daty biorę z historii repozytorium strony, oczywiście, że sam ich nie pamiętam.

• „Amnezja dotycząca wyłącznie wydarzeń traumatycznych nie jest wystarczająca do diagnozy” (kryterium B w dysocjacyjnym zaburzeniu tożsamości) – widziałem to kryterium najczęściej interpretowane jako amnezja pomiędzy osobami alterskimi (która w większości przypadków będzie obejmowała więcej, niż samą traumę), ale same kryteria nie stawiają takiego wymagania. [poprawiono 10.12.2024]
• „Powstawanie systemów traumogenicznych wyjaśnia teoria strukturalnej dysocjacji” (systemy traumogeniczne w przyczynach powstawania) – to drobnostka, ale teoria strukturalnej dysocjacji jest tylko jednym z modeli wyjaśniających złożone zaburzenia dysocjacyjne, a nie prawdą absolutną. [poprawiono 16.11.2024]
• „Używanie modelu części zamiast modelu wielu osobowości zawdzięczamy teorii strukturalnej dysocjacji” (lista artykułów naukowych ) – to mogło się wziąć z mojego urazu do teorii strukturalnej dysocjacji. Wygodnie byłoby móc zrzucić całą mnogofobię na jedną teorię, która zwiodła wszystkie wcześniej wspierające osoby kliniczne. Ale koncept powstał już o wiele wcześniej, a sama zmiana kryteriów diagnostycznych z osobowości na stany osobowości nastąpiła całe lata przed powstaniem teorii strukturalnej dysocjacji. [poprawiono 09.11.2024]
• „Musicie brać na siebie odpowiedzialność za czyny waszych współosób” (systemowa odpowiedzialność w systemowej współpracy) – nie zgadzam się dłużej z ideą systemowej odpowiedzialności, która jest oparta na założeniu, że system to tylko jedna osoba. [poprawiono 23.10.2024]
• „Traumatyczne wspomnienia są przechowywane w mózgu w innej formie, niż wspomnienia narracyjne” i stwierdzenie, że traumatyczne wspomnienia albo powrócą w formie flashbacku, albo wcale (zespół stresu pourazowego) – co do pierwszego wydaje mi się, że jest to istniejąca hipoteza, ale nie mam na razie pojęcia, na ile jest ona potwierdzona naukowo (coś już na ten temat szukałem, ale nie zrobiłem notatek i już nic nie pamiętam). Co do drugiego, traumatyczne wspomnienia można odzyskać tak jak codzienne wspomnienia, bez udziału flashbacku. [poprawiono 15.09.2024]
• „Ten świat jest pełen okrutnych ludzi” (triggery w zespole stresu pourazowego) – tu wyszły moje problemy z zaufaniem. Trzeba uświadamiać zbyt ufne osoby, że publiczne podawanie prywatnych informacji jest niebezpieczne, ale przekazywanie im swojej wykrzywionej przez traumę wizji rzeczywistości może nie jest do tego najlepszym sposobem. [poprawiono 15.09.2024]
• „Jeśli nie chcecie szerzyć nienawiści, nie używajcie systemowej flagi dumy” (symbole mnogości) – chociaż systemowa flaga dumy została stworzona przez sysmedyczny system, nie powinienem był sugerować, że wszystkie osoby, które jej używają, robią to dla pokazania swojej nienawiści do endogenicznych systemów. Niektórzy nie mają nic przeciwko nim, ale po prostu podobają im się kolory flagi. [poprawiono 17.07.2024]
• Faza rehabilitacji przypadkiem nazwana fazą stabilizacji (trzyfazowe leczenie DID/OSDD) – stabilizacja jest częścią pierwszej fazy leczenia. [poprawiono 14.02.2024, przy okazji przenoszenia opisu fazowego leczenia ze strony o DID]

Utworzono: 04.12.2024
Ostatnia aktualizacja: 10.12.2024